23 listopada jest dzień Fibonacciego.

Fibonacci był włoskim matematykiem, który już w XII wieku odkrył pewien ciąg liczb, możliwy do zaobserwowania m.in. w przyrodzie. Ciąg liczb Fibonacciego przedstawia się następująco: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987 itd. W tym układzie, każda następna liczba jest sumą dwóch poprzednich. Te liczby można często zaobserwować w przyrodzie.

Okazuje się, że ciąg Fibonacciego pozwala uzyskać roślinie kształt idealny. Łuski szyszek tworzą spirale układające się w dwóch przeciwległych kierunkach, a ich ilość odpowiada liczbom ciągu Fibonacciego.

źródło: szczyglis.blogspot.com

Na bazie tych liczb kreśli się tzw. złotą spiralę, która w graficzny sposób obrazuje omawiany ciąg. W bardzo uproszczonym schemacie wystarczy rysować wynikające z siebie ćwierć okręgi o promieniach będącymi liczbami Fibonacciego.

źródło: wikipedia.org

Złota spirala również znajduje swoje odzwierciedlenie w przyrodzie. Zaobserwować ją można patrząc na muszle ślimaków lub liście kopytnika. 

źródło: wikipedia.org

    Jeden płatek ma Czermień błotna. Liście koniczyny mają 3 listki – to dlatego tak trudno znaleźć czterolistną koniczynę! Knieć błotna ma 5 płatków, z kolei stokrotka ma ich 21.  

       Jak widać, przyroda opiera się na matematycznym modelu uwzględniającym nic innego, jak ciąg Fibonacciego. Nie dotyczy to jedynie sposobu w jaki roślinie wyrastają liście, dotyczy to większości, co potocznie nazywamy „przyrodą”.